Search
شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل و رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران، نامه ای سرگشاده خطاب به مردم ایران نوشته و خواستار وحدت همگانی و ملی در مقابله با خشونت شده است.
خانم عبادی به نمایندگی از «مدافعان حقوق بشر» به غیر از شهروندان عادی ایران، در دو بخش کوتاه جداگانه «نمايندگان و مسوولان محترم نظام جمهوری اسلامی ايران» و «برادران سپاه پاسداران و بسیج» را نیز مخاطب قرار داده و از آنها خواسته در برابر اراده ملت تمکین کنند و خواهران و برادران بی دفاع خود را به خاک نیافکنند.
ملت سربلند و عزيز ايران
بی شک ايران روزهای سخت و سرنوشت سازی را می گذراند و از همين روی هر اظهار نظر، بيانيه ، تصميم و اقدامی از سوی همگان چه آنها که در حکومت هستند و چه آنان که مورد خشم حکومت واقع شده اند وچه از سوی هر انسان وطن پرست و آزاده ای که دل در گرو ميهن عزيزمان دارد، مهم و مسئوليت آور است.
آنچه در روز عاشورا شاهد آن بوديم، آزار دهنده و تکان دهنده تر از آن است که بتوان توصيف کرد. خون جوانان برومند اين سرزمين يکبار ديگر سنگ فرش خيابان ها را سرخ و گلگون کرد، يکی از ما ايرانيان زير چرخ های ماشين ندای آزادی خواهی سر داد و ديگری در عزای حسين، سالار عدالت جويی از بالای پل به زمين افکنده شد و آن ديگری ترورشد. و باز صدای ناله و شيون از سينه های سوخته برخاست . به راستی بای ذنب قتلت.
ايرانيان همواره از جنگ و خشونت بيزار بوده اند. آزاديخواهان ايران که همواره خواهان برقراری صلح در سراسر جهان بوده اند، اکنون ناباورانه خشونت و آتش را در خانه خويش و در بين برادران و خواهرانشان می بينند. مگر نه آنکه راننده ماشين و افراد تروريست و مامورين مسلحی که جان هموطنان خود را گرفتند، ايرانی بودند؟ متاسفانه برادران و خواهران هموطن ما طی ماههای اخير نه به دست اجنبی بلکه به دست برادران هموطن خود جان باختند.
خواهران و برادران هموطن
چه روزهای سختی را پشت سر گذاشتيم. زمانی صدام جنگ عليه ايران را آغاز کرد و صدها هزار ايرانی را به خاک و خون کشيد و ميليون ها مادر ايرانی را به سوگ نشاند، اما سخت تر از آن کشته شدن جوانان سرزمينمان توسط اقليتی از هموطنانمان است و بی شک ملت ايران ناباورانه اين خشونت و آتش جنگ را به نظاره نشسته اند.
برای ما ايرانيان تحمل ناپذير بود که ببينيم جوان فلسطينی که هموطن خود را غرق در خون ميديد سنگی را به نشان نفرت به سوی دشمن پرتاب کند، اما چه مرگ آور است ببينيم جوانان ايرانی از به خون غلطيدن ياران معترض و مسالمت جوی خود سنگ در مشت گره کنند.
بی شک همگان ميدانند که از انتخابات تا کنون اعتراض ملت ايران، اعتراضی مسالمت آميز، مدنی و قانونی بوده که به هيچ ترتيبی نمی توان آن را وارونه جلوه داد و آنچه دامنه اعتراضات مردم را گسترده و مردم را مصمم تر نموده، اقدامات يک سويه و به دور از عدالت و انصاف برخی مسولان حکومت بوده است. تداوم بازداشتهای گسترده مردم، موج محروميت از تحصيل و اخراج جوانان دانشجو، افزايش اخراج فعالان اجتماعی، توقيف بی رويه و غير قانونی مطبوعات، تحديد روز افزون آزادی بيان، حذف جريانات سياسی – فرهنگی – اجتماعی، برخورد غير قانونی با نهادهای مدنی، به کار گيری خشونت، ضرب و شتم، کشتار، هتاکی و به کار گيری الفاظ رکيک و شرم آور با شرکت کنندگان در راهبيمايی حتی با مادران عزادار، کشته شدن جوانان در زندان های غير قانونی و عدم مجازات عاملان و آمران اين جنايت ها، يکسويه نگری صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران، فشار بر رهروان جنبش سبز و مردمی و ساير فعالان سياسی- اجتماعی – فرهنگی – هنری – مطبوعاتی – دانشجويی- زنان- اقليت های مذهبی و قومی و… از جمله اقداماتی است که موجب گسترش نارضايتی در بين مردم شده و البته به فشارهای اقتصادی و معيشتی مردم مزيد گشته است.
پرسش اين است که آيا در مقابل نارضايتی ملت ايران که صبورانه و کاملا مدنی و مسالمت آميز اعلام نارضايتی می کنند، می بايست تفنگ و گلوله در دست گرفت و از تريبون های حکومت معترضان را تهديد و تحريک نمود؟ و آيا به کار گيری چنين شيوه ای از ۲۵ خرداد تا روز عاشورای خونين نتيجه و ثمری داده است که برخی همچنان بر طبل خشونت می کوبند؟
برخی از بزرگان چه از سوی نظام و چه معترضان، منتقدان و مخالفان راههای منطقی و مسالمت آميز با ملت را پيش روی حکومت قرار داده اند تا بحران ويرانگر کنونی را خاتمه دهند، اما متاسفانه گويی صدای صلح طلبان و مسالمت جويان در هيا هوی بوق و کرنای جنگ طلبان و خشونت خواهان شنيده نمی شود.
تداوم اين سياست آنچه شده است که نبايد می شد. يعنی برادر کشی ايرانيان. و اين امر اگر نگوييم ناشی از خشونت طلبی و مردم ستيزی عده قليلی از حاکمان قطعا از بی تدبيری ، بی کفايتی و بی لياقتی برخی از ايشان است که ترديد های جدی در افکار عمومی ايجاد کرده است ودر آينده نه چندان دور تاريخ اين ترديد ها را روشن خواهد ساخت.
هموطنان عزيز
همه ما ايرانيان مسئوليت بسيار سنگينی بر دوش داريم. بياييد همگان با هم هم قسم شويم که هر کس در هر جايگاهی که نقش ايفا ميکند، در راستای خشونت زدايی و صلح طلبی گام بردارد. ما ملتی صلح طلب هستيم که اکنون می بايست نارضايتی، انتقاد، مخالفت و اعتراض را با راهکار های مدنی و با پرهيز کامل از هر گونه خشونتی بی گيريم و در دام گسترده شده خشونت خواهان گرفتار نشويم.
بايد باور داشته باشيم که مطالبات ملت حق است و ملت ايران برای به دست آوردن حق خود نيازی به استفاده از اهرمهای خشونت آميز ندارند و تنها کسانی دست به خشونت و عمليات کور کورانه ميزنند که خود می دانند ناحق هستند.
جوانان آگاه وطنم
بايد ممارست و مقاومت کرد و حتی در مقابل توپ و تانگ و گلوله، سنگ هم در دست نگرفت. راه رسيدن به عدالت و آزادی و دموکراسی و حقوق بشر راه گل گون می طلبد نه راه پرخون. از همين روی کانون مدافعان حقوق بشر با ايمان به خواسته های مدنی و به حق ملت ايران اعلام ميدارد:
ما مدافعان حقوق بشر مخالف تداوم هر گونه خشونت در جامعه ايران و خواهان مقابله همگانی و ملی در برابر خشونت هستيم و مصرانه توقف خشونت را می خواهيم.
بنا بر اين در پيشگاه ملت سرافراز ايران و در اين بيانيه می خواهيم:
نمايندگان و مسوولان محترم نظام جمهوری اسلامی ايران
بی شک جايگاه و نقش مسوولان در شکل گيری فردای ايران ترديد ناپذير است. آنچه از شما به عنوان حاکمان انتظار می رود تامين حقوق اساسی ملت ايران و رعايت عدالت است. اکنون نه تنها ملت ايران بلکه بسياری در سراسر جهان چشم به کردار و گفتار شما دارند تا فردا به قضاوت بنشينند.
اصلاح سياست های نادرست گذشته و حال و تمکين به اراده و خواست ملت از جمله وظايف قانونی شماست که اولين آن توقف خشونت عليه ملت است و در صورت تداوم سياست های خشونت آميز درمقابله با هموطنان خود و افکار عمومی بين المللی قرار خواهيد گرفت.
برادران سپاه پاسداران و بسيج
در چنين شرايطی با شما سخن گفتن بسيار دشوار است. آنچه اين روزهای سخت شاهد بوديم، دليل اين دشواری است. ملت ايران نيک به خاطر دارند که بسياری از برادران سپاه و بسيج مدافع حقوق ملت در برابر زياده خواهی و تهاجم دشمنان اين سرزمين بودند. اما اکنون ناباورانه و چه سخت و سوگوارانه شاهدند که عده قليلی از آن نيروی مردمی، آتش و تير به روی ملت و هموطنان خود می گشايند و با شليک هر گلوله ای جمعی از هموطنانشان را به عزا می نشانند.
ما مدافعان حقوق بشر از شما برادران سپاهی و بسيجی مردمی ميخواهيم که برادران و خواهران خود را که سوگند به پاسداری آنها خورده ايد، بی گناه و بی دفاع به خاک نيفکنيد و مادران خود را رخت ماتم نپوشانيد و بر سر مزار شهدايی ديگر ننشانيد.
در خاتمه
کانون مدافعان حقوق بشر با تاکيد بر امر خشونت زدايی از عرصه اجتماعی ايران اعلام می کند هر اقدامی از سوی هر گروهی می بايست در راستای تامين و نهادينه کردن موازين جهانی حقوق بشردر کشور ايران باشد، چرا که در غير اين صورت ناکارآمد و غير قابل قبول در بيشگاه ملت ايران خواهد بود.
خانم عبادی به نمایندگی از «مدافعان حقوق بشر» به غیر از شهروندان عادی ایران، در دو بخش کوتاه جداگانه «نمايندگان و مسوولان محترم نظام جمهوری اسلامی ايران» و «برادران سپاه پاسداران و بسیج» را نیز مخاطب قرار داده و از آنها خواسته در برابر اراده ملت تمکین کنند و خواهران و برادران بی دفاع خود را به خاک نیافکنند.
ملت سربلند و عزيز ايران
بی شک ايران روزهای سخت و سرنوشت سازی را می گذراند و از همين روی هر اظهار نظر، بيانيه ، تصميم و اقدامی از سوی همگان چه آنها که در حکومت هستند و چه آنان که مورد خشم حکومت واقع شده اند وچه از سوی هر انسان وطن پرست و آزاده ای که دل در گرو ميهن عزيزمان دارد، مهم و مسئوليت آور است.
آنچه در روز عاشورا شاهد آن بوديم، آزار دهنده و تکان دهنده تر از آن است که بتوان توصيف کرد. خون جوانان برومند اين سرزمين يکبار ديگر سنگ فرش خيابان ها را سرخ و گلگون کرد، يکی از ما ايرانيان زير چرخ های ماشين ندای آزادی خواهی سر داد و ديگری در عزای حسين، سالار عدالت جويی از بالای پل به زمين افکنده شد و آن ديگری ترورشد. و باز صدای ناله و شيون از سينه های سوخته برخاست . به راستی بای ذنب قتلت.
ايرانيان همواره از جنگ و خشونت بيزار بوده اند. آزاديخواهان ايران که همواره خواهان برقراری صلح در سراسر جهان بوده اند، اکنون ناباورانه خشونت و آتش را در خانه خويش و در بين برادران و خواهرانشان می بينند. مگر نه آنکه راننده ماشين و افراد تروريست و مامورين مسلحی که جان هموطنان خود را گرفتند، ايرانی بودند؟ متاسفانه برادران و خواهران هموطن ما طی ماههای اخير نه به دست اجنبی بلکه به دست برادران هموطن خود جان باختند.
خواهران و برادران هموطن
چه روزهای سختی را پشت سر گذاشتيم. زمانی صدام جنگ عليه ايران را آغاز کرد و صدها هزار ايرانی را به خاک و خون کشيد و ميليون ها مادر ايرانی را به سوگ نشاند، اما سخت تر از آن کشته شدن جوانان سرزمينمان توسط اقليتی از هموطنانمان است و بی شک ملت ايران ناباورانه اين خشونت و آتش جنگ را به نظاره نشسته اند.
برای ما ايرانيان تحمل ناپذير بود که ببينيم جوان فلسطينی که هموطن خود را غرق در خون ميديد سنگی را به نشان نفرت به سوی دشمن پرتاب کند، اما چه مرگ آور است ببينيم جوانان ايرانی از به خون غلطيدن ياران معترض و مسالمت جوی خود سنگ در مشت گره کنند.
بی شک همگان ميدانند که از انتخابات تا کنون اعتراض ملت ايران، اعتراضی مسالمت آميز، مدنی و قانونی بوده که به هيچ ترتيبی نمی توان آن را وارونه جلوه داد و آنچه دامنه اعتراضات مردم را گسترده و مردم را مصمم تر نموده، اقدامات يک سويه و به دور از عدالت و انصاف برخی مسولان حکومت بوده است. تداوم بازداشتهای گسترده مردم، موج محروميت از تحصيل و اخراج جوانان دانشجو، افزايش اخراج فعالان اجتماعی، توقيف بی رويه و غير قانونی مطبوعات، تحديد روز افزون آزادی بيان، حذف جريانات سياسی – فرهنگی – اجتماعی، برخورد غير قانونی با نهادهای مدنی، به کار گيری خشونت، ضرب و شتم، کشتار، هتاکی و به کار گيری الفاظ رکيک و شرم آور با شرکت کنندگان در راهبيمايی حتی با مادران عزادار، کشته شدن جوانان در زندان های غير قانونی و عدم مجازات عاملان و آمران اين جنايت ها، يکسويه نگری صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران، فشار بر رهروان جنبش سبز و مردمی و ساير فعالان سياسی- اجتماعی – فرهنگی – هنری – مطبوعاتی – دانشجويی- زنان- اقليت های مذهبی و قومی و… از جمله اقداماتی است که موجب گسترش نارضايتی در بين مردم شده و البته به فشارهای اقتصادی و معيشتی مردم مزيد گشته است.
پرسش اين است که آيا در مقابل نارضايتی ملت ايران که صبورانه و کاملا مدنی و مسالمت آميز اعلام نارضايتی می کنند، می بايست تفنگ و گلوله در دست گرفت و از تريبون های حکومت معترضان را تهديد و تحريک نمود؟ و آيا به کار گيری چنين شيوه ای از ۲۵ خرداد تا روز عاشورای خونين نتيجه و ثمری داده است که برخی همچنان بر طبل خشونت می کوبند؟
برخی از بزرگان چه از سوی نظام و چه معترضان، منتقدان و مخالفان راههای منطقی و مسالمت آميز با ملت را پيش روی حکومت قرار داده اند تا بحران ويرانگر کنونی را خاتمه دهند، اما متاسفانه گويی صدای صلح طلبان و مسالمت جويان در هيا هوی بوق و کرنای جنگ طلبان و خشونت خواهان شنيده نمی شود.
تداوم اين سياست آنچه شده است که نبايد می شد. يعنی برادر کشی ايرانيان. و اين امر اگر نگوييم ناشی از خشونت طلبی و مردم ستيزی عده قليلی از حاکمان قطعا از بی تدبيری ، بی کفايتی و بی لياقتی برخی از ايشان است که ترديد های جدی در افکار عمومی ايجاد کرده است ودر آينده نه چندان دور تاريخ اين ترديد ها را روشن خواهد ساخت.
هموطنان عزيز
همه ما ايرانيان مسئوليت بسيار سنگينی بر دوش داريم. بياييد همگان با هم هم قسم شويم که هر کس در هر جايگاهی که نقش ايفا ميکند، در راستای خشونت زدايی و صلح طلبی گام بردارد. ما ملتی صلح طلب هستيم که اکنون می بايست نارضايتی، انتقاد، مخالفت و اعتراض را با راهکار های مدنی و با پرهيز کامل از هر گونه خشونتی بی گيريم و در دام گسترده شده خشونت خواهان گرفتار نشويم.
بايد باور داشته باشيم که مطالبات ملت حق است و ملت ايران برای به دست آوردن حق خود نيازی به استفاده از اهرمهای خشونت آميز ندارند و تنها کسانی دست به خشونت و عمليات کور کورانه ميزنند که خود می دانند ناحق هستند.
جوانان آگاه وطنم
بايد ممارست و مقاومت کرد و حتی در مقابل توپ و تانگ و گلوله، سنگ هم در دست نگرفت. راه رسيدن به عدالت و آزادی و دموکراسی و حقوق بشر راه گل گون می طلبد نه راه پرخون. از همين روی کانون مدافعان حقوق بشر با ايمان به خواسته های مدنی و به حق ملت ايران اعلام ميدارد:
ما مدافعان حقوق بشر مخالف تداوم هر گونه خشونت در جامعه ايران و خواهان مقابله همگانی و ملی در برابر خشونت هستيم و مصرانه توقف خشونت را می خواهيم.
بنا بر اين در پيشگاه ملت سرافراز ايران و در اين بيانيه می خواهيم:
نمايندگان و مسوولان محترم نظام جمهوری اسلامی ايران
بی شک جايگاه و نقش مسوولان در شکل گيری فردای ايران ترديد ناپذير است. آنچه از شما به عنوان حاکمان انتظار می رود تامين حقوق اساسی ملت ايران و رعايت عدالت است. اکنون نه تنها ملت ايران بلکه بسياری در سراسر جهان چشم به کردار و گفتار شما دارند تا فردا به قضاوت بنشينند.
اصلاح سياست های نادرست گذشته و حال و تمکين به اراده و خواست ملت از جمله وظايف قانونی شماست که اولين آن توقف خشونت عليه ملت است و در صورت تداوم سياست های خشونت آميز درمقابله با هموطنان خود و افکار عمومی بين المللی قرار خواهيد گرفت.
برادران سپاه پاسداران و بسيج
در چنين شرايطی با شما سخن گفتن بسيار دشوار است. آنچه اين روزهای سخت شاهد بوديم، دليل اين دشواری است. ملت ايران نيک به خاطر دارند که بسياری از برادران سپاه و بسيج مدافع حقوق ملت در برابر زياده خواهی و تهاجم دشمنان اين سرزمين بودند. اما اکنون ناباورانه و چه سخت و سوگوارانه شاهدند که عده قليلی از آن نيروی مردمی، آتش و تير به روی ملت و هموطنان خود می گشايند و با شليک هر گلوله ای جمعی از هموطنانشان را به عزا می نشانند.
ما مدافعان حقوق بشر از شما برادران سپاهی و بسيجی مردمی ميخواهيم که برادران و خواهران خود را که سوگند به پاسداری آنها خورده ايد، بی گناه و بی دفاع به خاک نيفکنيد و مادران خود را رخت ماتم نپوشانيد و بر سر مزار شهدايی ديگر ننشانيد.
در خاتمه
کانون مدافعان حقوق بشر با تاکيد بر امر خشونت زدايی از عرصه اجتماعی ايران اعلام می کند هر اقدامی از سوی هر گروهی می بايست در راستای تامين و نهادينه کردن موازين جهانی حقوق بشردر کشور ايران باشد، چرا که در غير اين صورت ناکارآمد و غير قابل قبول در بيشگاه ملت ايران خواهد بود.
