Search
سپاه در صدد غافلگیر کردن جنبش سبز در روز 22 بهمن است. مسیر خیابان آزادی بدون اطلاع قبلی از سحرگاهان 22 بهمن بطور کامل بسته خواهد شد. تلاش سپاه این است که تمام ورودیهای به خیابان آزادی در حد فاصل میدان انقلاب تا میدان آزادی را بسته و از هرگونه ورود جمعیت به داخل خیابان آزادی و بهم پیوستن آنها جلوگیری نماید.
جمعیت دولتی از غرب و جنوب میدان آزادی به این مکان آورده خواهند شد و هدف حکومت جلوگیری از هر گونه دسترسی سبزها به میدان آزادی و برگزاری نمایش دولتی و مخابره آن به رسانه های جهان و اعلام ختم اعتراضات و نابودی جنبش سبز است.
میهمانان خارجی دهه فجر و خبرنگاران خارجی، تحت نظارت و برنامه ریزی قبلی از مسیر شمال میدان آزادی وارد میدان شده و در جایگاه ویژه مستقر شده و فقط امکان مخابره آنچه می بینند را دارند. برای پر کردن میدان آزادی نیاز به دویست هزار نفر است و حکومت امیدوار است که با برنامه ریزیهای انجام داده و بکارگیری جمعیت دولتی و براه انداختن نهضت اتوبوسی، بتواند این جمعیت را فراهم نموده و به نمایندگان رسانه های بین المللی وانمود نماید که همه جمعیت ایران موافق نظام بوده و دیگر اثری از جنبش سبز باقی نمانده است.
اهمیت ویژه 22 بهمن برای حکومت از این جهت است که پس از وقایع روز عشورا، موج نوینی در حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم ایران نزد افکار عمومی دنیا بوجود آمد که به سرزنش کردن دولتهای اروپایی و آمریکا و سایر کشورها پرداختند که چرا بجای قرار گرفتن در کنار ملت ایران، در پشت درهای بسته به معامله و سازش با حکومت منفور ایران مشغول هستند. در کشورهای اروپائی فشار افکار عمومی شدت بیشتری دارد و احزاب سیاسی بشدت وابسته به حمایت مردم هستند تا بتوانند در قدرت باقی بمانند. در حقیقت بسیاری از دولتهای جهان منتظرند تا با فرآیند حاصله از 22 بهمن نسبت به نحوه رفتار خود با حکومت ایران تجدید نظر نمایند.
حکومت هم بخوبی می داند که بحران داخلی همچنان پابرجاست و بزودی قادر به مهار آن نیست ولی تلاش دارد تا با راه اندازی نمایش 22 بهمن؛ بتواند خود را بنحوی از تیررس تحریم های دردناک رهانیده و به نوعی معامله و سازش با غربیها تن دهد تا چند صباحی بیشتر بقایش را تضمین نماید.
حوادث 8 ماه گذشته نشان می دهد که حکومت همواره در پیشبرد نقشه هایش ناکام بوده و دلیل آن نیز هدف باطلی است که دنبال می کنند، همچنین همواره مردم و ابتکارات و استعدادهای آنها را ندیده گرفته اند. ریشه این ناکامی ها این است که از انتخابات خردادماه به بعد، سپاه با کودتای خود نه تنها رأی مردم را بی ارزش تلقی نمود بلکه با کنار زدن همه جناحهای دیگر حکومت از جمله میانه روها و وزارت اطلاعات و نیروهای با تجربه سیاسی حکومت، قدرت را بطور کامل بدست خود گرفته و همه سنگرهای قدرت را فتح کرد. به فاجعه رسانیدن اوضاع حکومت و در لبه پرتگاه سقوط قرار دادن آن، از برکات تفکرات سرداران فاتح است. نقطه مثبت 22 بهمن برای سبزها نیز این است که همه طراحی و برنامه ریزی را سرداران نابغه سپاه انجام داده اند.
قدرت فرماندهی و تدبیر فرماندهان سپاه را در جنگ 8 ساله بروشنی می توان دید، عملیاتهای متعدد بی حاصل و ناکام، همراه با تلفات انسانی سنگین و سرانجام تسلیم در برابر ارتش عراق و نوشیدن و نوشاندن جام زهر در شرایطی که حتی یک وجب از خاک عراق در اختیار ما نبود و در عوض هزاران کیلوتر مربع از خاک ایران زیر چکمه های بعثیون بود. افتخار بزرگ فرماندهان سپاه این است که یک لشگر را به خط می زدند و یک گروهان برمی گرداندند!
نگرانی سرداران این است که تجربه سال 1989 رومانی* در میدان آزادی تکرار شود، ولی این را نمی فهمند که راه حل، بستن خیابان آزادی نیست. سبزها همه جا هستند، «سبز» یک حزب یا گروه نیست، «سبز» امید به فردا است که در دل همه ایرانیان شرافتمند و آزاده جای دارد و «سبزها» همه جا هستند. بستن خیابان آزادی برای سد کردن سبزها مثل این است که بخواهند جلوی نور خورشید را بگیرند.
قرار نیست ما بازیگر سناریوی سرداران باشیم، ایشان هر چقدر مایلند بروند خیابان آزادی را متر کنند و جای خاکریزهایی که می خواهند بزنند را شناسائی کنند و روی نقشه، محل استقرار گردانهایشان را علامت بزنند، ولی بدانند که میدان آزادی در 22 بهمن سبز سبز خواهد بود و پُر از فریاد مرگ بر دیکتاتور و زنده باد آزادی.
جمعیت دولتی از غرب و جنوب میدان آزادی به این مکان آورده خواهند شد و هدف حکومت جلوگیری از هر گونه دسترسی سبزها به میدان آزادی و برگزاری نمایش دولتی و مخابره آن به رسانه های جهان و اعلام ختم اعتراضات و نابودی جنبش سبز است.
میهمانان خارجی دهه فجر و خبرنگاران خارجی، تحت نظارت و برنامه ریزی قبلی از مسیر شمال میدان آزادی وارد میدان شده و در جایگاه ویژه مستقر شده و فقط امکان مخابره آنچه می بینند را دارند. برای پر کردن میدان آزادی نیاز به دویست هزار نفر است و حکومت امیدوار است که با برنامه ریزیهای انجام داده و بکارگیری جمعیت دولتی و براه انداختن نهضت اتوبوسی، بتواند این جمعیت را فراهم نموده و به نمایندگان رسانه های بین المللی وانمود نماید که همه جمعیت ایران موافق نظام بوده و دیگر اثری از جنبش سبز باقی نمانده است.
اهمیت ویژه 22 بهمن برای حکومت از این جهت است که پس از وقایع روز عشورا، موج نوینی در حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم ایران نزد افکار عمومی دنیا بوجود آمد که به سرزنش کردن دولتهای اروپایی و آمریکا و سایر کشورها پرداختند که چرا بجای قرار گرفتن در کنار ملت ایران، در پشت درهای بسته به معامله و سازش با حکومت منفور ایران مشغول هستند. در کشورهای اروپائی فشار افکار عمومی شدت بیشتری دارد و احزاب سیاسی بشدت وابسته به حمایت مردم هستند تا بتوانند در قدرت باقی بمانند. در حقیقت بسیاری از دولتهای جهان منتظرند تا با فرآیند حاصله از 22 بهمن نسبت به نحوه رفتار خود با حکومت ایران تجدید نظر نمایند.
حکومت هم بخوبی می داند که بحران داخلی همچنان پابرجاست و بزودی قادر به مهار آن نیست ولی تلاش دارد تا با راه اندازی نمایش 22 بهمن؛ بتواند خود را بنحوی از تیررس تحریم های دردناک رهانیده و به نوعی معامله و سازش با غربیها تن دهد تا چند صباحی بیشتر بقایش را تضمین نماید.
حوادث 8 ماه گذشته نشان می دهد که حکومت همواره در پیشبرد نقشه هایش ناکام بوده و دلیل آن نیز هدف باطلی است که دنبال می کنند، همچنین همواره مردم و ابتکارات و استعدادهای آنها را ندیده گرفته اند. ریشه این ناکامی ها این است که از انتخابات خردادماه به بعد، سپاه با کودتای خود نه تنها رأی مردم را بی ارزش تلقی نمود بلکه با کنار زدن همه جناحهای دیگر حکومت از جمله میانه روها و وزارت اطلاعات و نیروهای با تجربه سیاسی حکومت، قدرت را بطور کامل بدست خود گرفته و همه سنگرهای قدرت را فتح کرد. به فاجعه رسانیدن اوضاع حکومت و در لبه پرتگاه سقوط قرار دادن آن، از برکات تفکرات سرداران فاتح است. نقطه مثبت 22 بهمن برای سبزها نیز این است که همه طراحی و برنامه ریزی را سرداران نابغه سپاه انجام داده اند.
قدرت فرماندهی و تدبیر فرماندهان سپاه را در جنگ 8 ساله بروشنی می توان دید، عملیاتهای متعدد بی حاصل و ناکام، همراه با تلفات انسانی سنگین و سرانجام تسلیم در برابر ارتش عراق و نوشیدن و نوشاندن جام زهر در شرایطی که حتی یک وجب از خاک عراق در اختیار ما نبود و در عوض هزاران کیلوتر مربع از خاک ایران زیر چکمه های بعثیون بود. افتخار بزرگ فرماندهان سپاه این است که یک لشگر را به خط می زدند و یک گروهان برمی گرداندند!
نگرانی سرداران این است که تجربه سال 1989 رومانی* در میدان آزادی تکرار شود، ولی این را نمی فهمند که راه حل، بستن خیابان آزادی نیست. سبزها همه جا هستند، «سبز» یک حزب یا گروه نیست، «سبز» امید به فردا است که در دل همه ایرانیان شرافتمند و آزاده جای دارد و «سبزها» همه جا هستند. بستن خیابان آزادی برای سد کردن سبزها مثل این است که بخواهند جلوی نور خورشید را بگیرند.
قرار نیست ما بازیگر سناریوی سرداران باشیم، ایشان هر چقدر مایلند بروند خیابان آزادی را متر کنند و جای خاکریزهایی که می خواهند بزنند را شناسائی کنند و روی نقشه، محل استقرار گردانهایشان را علامت بزنند، ولی بدانند که میدان آزادی در 22 بهمن سبز سبز خواهد بود و پُر از فریاد مرگ بر دیکتاتور و زنده باد آزادی.
