حمایت احزاب ایتالیا از مردم ایران

در روزهای اخیر و همراه با اعتراضات گسترده در ایران و هم‏چنین سایر کشورهای جهان، ایتالیا هم شاهد اعتراضات ایرانیان ساکن و همچنین دانشجویان مقیم این کشور بوده است. این اعتراضات و تجمعات از فردای روز انتخابات آغاز شد، تا کنون نیز ادامه دارد و برای روزهای آینده هم برنامه‏هایی در این زمینه، تنظیم شده است. در کنار اعتراضات ایرانیان مقیم ایتالیا، برخی احزاب و روزنامه‏های این کشور نیز به صحنه‏ آمده‏اند و فراخوان‏هایی را صادر کرده‏اند. آزاده، یکی از دانشجویان فعال و برنامه‏ریز تجمعات دانشجویی، در مورد روند برگزاری اعتراضات در روزهای اخیر و هم‏چنین برنامه‏های روزهای آینده، در رم، پایتخت ایتالیا، به زمانه توضیح می‏دهد:

روز بعد از اعلام نتایج انتخابات، ما جلوی سفارت جمع شدیم. یک سری پلاکارد همان روز آماده کرده بودیم. پلاکارد «رأی من کجاست؟» را به سه زبان انگلیسی، فارسی و ایتالیایی در دست داشتیم. اما چون مجوز نداشتیم، پلیس از ما خواست پلاکاردها را بالا نگیریم.
همان روز رفتیم، مجوزی برای روز یکشنبه گرفتیم که تحصنی جلوی سفارت داشته باشیم. تحصن هم برگزار شد. جمعیت ایرانیان مقیم رم، جمعیت بزرگی نیست، اما بچه‏ها همه شرکت کردند و تحصن خوبی بود. سه ساعت و نیم طول کشید و در آخر بیانیه‏ای هم خوانده شد.
در این بیانیه، در ابتدا استقلال خودمان را از احزاب سیاسی خارج از کشور اعلام کرده بودیم. نوشته بودیم که آقای میرحسین موسوی و آقای مهدی کروبی را قبول داریم و پشت مردم ایران حرکت می‏کنیم و هر آن‏چه که مردم ایران انجام می‏دهند، ما هم همان کار را می‏کنیم و نه چیزی بیشتر از آن.
بعد از این تحصن، دوستان‏ ما از فلورانس آمدند و یک تحصن جلوی دفتر سازمان ملل تشکیل شد. دیروز هم تظاهراتی از سوی روزنامه‏ی ایل ریفورمیستا برپا شد. از ما هم دعوت شده بود که در آن شرکت کنیم. ما هم چون در ابتدا خط مشی آن‏ها را نمی‏دانستیم، اعلام آمادگی کردیم. ولی درست دو ساعت قبل از زمان موعود، روی سایت دیدیم که آن‏ها خواستار چیزهای دیگری هستند. ولی ما مشخص و محکم پشت این ایستاده‏ایم که ما هم مانند کاندیداهای‏مان در ایران، صرفا خواستار ابطال انتخابات هستیم و نه بیشتر از آن. در نتیجه، یک تکذیبیه نوشتیم و در سایت روزنامه، به عنوان کامنت گذاشتیم، برای بقیه‏ی خبرگزاری‏ها هم فرستادیم و در این تظاهرات شرکت نکردیم.
روز پنجشنبه هم بر اساس این که در ایران گفته شده به تکایا و مساجد بروید، قصد داریم به مسجد رم برویم، حرکت آرامی را آن‏جا داشته باشیم. یک حالت سوگواری، به خاطر شهدای راه جمهوریت نظام اسلامی. روز جمعه، احتمالاً، تحصن دیگری جلوی سفارت داریم.

آنتونللو ساکتی، نویسنده و روزنامه‏نگار ایتالیایی هم که تا کنون دو کتاب در مورد ایران و نقش جوانان در ایران معاصر نوشته، در این مورد با زمانه صحبت کرده است.
از او در مورد تجمع روز گذشته در میدان «فارنزه» که به دعوت روزنامه‏ها و احزاب ایتالیایی، برگزار شده بود، سوال می‏کنم:
در روزهای گذشته، دو سه فراخوان جداگانه از سوی احزاب ایتالیایی صادر شد؛ از سوی حزب دمکرات که به تجمع در برابر سفارت ایران فراخوانده بود. هم‏چنین فراخوانی از سوی حزب رادیکال، فراخوانی نیز از سوی روزنامه‏ی «ایل ریفورمیستا». ولی در نهایت این سه به هم متصل شدند و تصمیم آن شد که این تجمع در میدان فارنزه، در وسط شهر رم انجام شود.
اما باید گفت که در تجمع روز گذشته از سوی این احزاب و روزنامه‏‏ی ایتالیایی، تعداد خیلی زیادی حضور نداشتند. بیشتر حاضران افراد و شخصیت‏های سیاسی، نماینده‏ی مجلس و روزنامه‏نگار بودند. در همین تجمع، تمایلات متفاوت و گاه متضادی دیده می‏شد. کسانی که به طور کلی و اساسی مخالف جمهوری اسلامی بودند و رابطه با آن را صحیح نمی‏دانستند و از طرف دیگر، کسانی که مخالفت ریشه‏ای با آن نداشتند و معتقد به حفظ رابطه با جمهوری اسلامی بودند. شاید به همین دلایل هم، تعداد ایرانیان حاضر در این تجمع، در روز گذشته زیاد نبود.
از سوی دیگر، یکی از محرکان اصلی این تجمع، مدیر روزنامه‏ی ایل ریفورمیستا بود. او بیان کرد: «حتا اگر موسوی هم برنده‏ی انتخابات می‏شد، ما این تجمع را برگزار می‏کردیم». چون در دیدگاه او، موسوی با احمدی‏نژاد، فرقی ندارد.
اما در این مورد، من و تعدادی دیگر، با او اختلاف عقید‏ه‏ داریم. چون سخنان او به معنی نادیده‏گرفتن خواست مردمی است که در انتخابات شرکت کرده‏اند، به موسوی رأی داده‏اند و اکنون با حضور حیرت‏آور خود در خیابان‏ها، می‏خواهند از رأی‏شان دفاع کنند. الان هم ما باید از خواست آنان حمایت کنیم.
از آنتوللو ساکتی در مورد پیشنهادهایی که اخیرا به پارلمان اروپا، مبنی بر به رسمیت نشناختن دولت احمدی‏نژاد شده، سوال می‏کنم و این که آیا در داخل ایتالیا هم چنین بحث‏ها و پیشنهادهایی در سطح سیاسی مطرح شده است یا نه؟
بله، این پیشنهاد یکی از پیشنهادهای مطرح شده است و در کنار آن، پیشنهاد دعوت نکردن ایران به کنفرانس در مورد مسایل افغانستان و به‏طور کلی، ایزوله کردن ایران هم مطرح شده است. اما سوال اساسی این است که اگر این پیشنهادها فقط منجر به منزوی‏تر کردن ایران بشود، آن وقت شاید بهانه‏ای به دست حامیان احمدی‏نژاد بدهد که تمام این مسایل و اعتراضات مردم ایران، فقط یک برنامه‏ی هماهنگ شده از طرف خارجی‏ها و غربی‏ها است.بنابراین در شرایط حاضر، به نظرم، تشخیص این که در حقیقت، کدام حرکت به نفع مردم ایران است، کمی دشوار است. شاید در روزهای آینده، اتفاقات جدیدی بیفتد. بنابراین شاید بهتر است، کمی صبر کنیم.

در روزهای آینده، هم‏چنین قرار است در دانشگاه لاساپیانزا، دانشگاه اصلی شهر رم هم تجمعات و کنفرانس‏هایی بر سر مسایل جاری ایران، برگزار شود.