Search
متقن...::مدرسین و طلاب مستقل قم و نجف::...
این مجمع رسالت خود را در سایتش چنین بیان می كند:
بسمه تعالی
سایت متقن، که به همت جمعی از مدرسین و طلاب حوزه های علمیه در قم و نجف، راه اندازی شده است، بر آن است که به حول و قوه‌ی الهی صدای خاموش شده‌ی جمع عظیمی از مدرسین، طلاب و روحانیان سراسر جهان اسلام، خصوصا نجف و قم، را به تمامی رهپویان راه حق و آزادگی برساند. آنچنان مدرسین، طلاب و روحانیونی که در همه‌ی این سالها در ایران و دیگر کشورها به انحای مختلف به استبداد ستبر دینی در داخل ایران واکنش نشان داده اند و حتی اگر ساکت بودند، نگذاشتند سکوتشان نشانه‌ی رضایت قلمداد شود. آنان در تمام این سالها مراتب مختلف امر به معروف و نهی از منکر را در قبال حکومت ِ (مسمی به) دینی در ایران امروز به جا آورده اند و هیچ گاه تن به تحریف این اصل اصیل اسلامی توسط حکومت ایران ندادند که کوشید امر به معروف و نهی از منکر را در جزئیات شرعی مربوط به رفتار شهروندان محدود کند و عامدانه خود را از مشمولیت آن اصل اصیل استثناء کند.
حکومتی که به اسم دین و در لوای فقه اسلامی کوشید اصل امر به معروف و نهی از منکر را از جوهره‌ی سیاسی و نقادانه‌ی آن تهی کند و آنرا از قشریگری‌ای بی اعتنا به نقد حکومت پر سازد. تو گویی فراموش کرده بودند و یا خود را به فراموشی زده بودند که مطابق حدیث مشهور "لا تترکوا الامر بالمعروف و النهی عن المنکر" (بحار الانوار، ج 74، ص 406) ترک امر به معروف و نهی از منکر، در همین دنیا نیز عذاب الهی را به دنبال دارد که همان گرفتار آمدن به ولایت اشرار است (فیولی الله أمورکم شرارکم) و درهای استجابت دعا را نیز مسدود خواهد کرد (ثم تدعون فلاتستجاب لکم دعاؤکم). مطابق این حدیث شریف امر به معروف و نهی از منکر علی الاصول متوجه مسئولین امر است، یعنی آنها که، به حق یا به ناحق، سرپرستی امور مردم را به عهده دارند. ترک چنین اصل واجب شرعی‌ای علاوه بر خرابی کار دنیا از طریق مسلط شدن صاحبان ولایت اشرار، عواقب آسمانی و متافیزیکی هم به دنبال دارد و آن بی پاسخ ماندن نیایشها و دعاهای بندگان تارک امر به معروف و نهی از منکر، به درگاه حضرت حق از سوی حق تعالی است.
ما مدرسین و طلاب قم و نجف علنی نکردن امر به معروف و نهی از منکر و انتقاد خویش نسبت به استبداد دینی حاکم در سرزمین پهناور ایران را بیش از این جایز نمی دانیم، امر به معروف و نهی از منکری که علنی کردن آنرا وظیفه شرعی خود می‌دانیم. عمل به چنین اصلی حتی اگر واجب کفایی باشد، واجبی است که بر زمین مانده است، چه رسد به آنکه واجبی عینی باشد. وظیفه خود می‌دانیم که آنچه در حوزه‌های علمیه آموخته‌ایم به کار بریم تا نشان دهیم که به تعبیر منسوب به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) "إن الله لا یقدس قوماً لا یعطی الضعیف حقه" (کنزالعمال، المتقی الهندی، ج3، ص 77) خداوند قومی را که حق ضعیف را عطا نمی کند، مقدس نمی شمرد.
بر سر آنیم که به لطف پروردگار تقدس پوشالی و دین‌تراشی حاکمان استبدادخوی ایران را بر اساس مبانی فقه و الهیات اسلامی نشان دهیم و تشریح کنیم که چگونه دیانت اسلام برای حاکمان دیار ما، مطابق حدیث گویای امام حسین ابن علی (علیه السلام) لقلقه ای بر زبانشان است (لعقٌ علی ألسنتهم) که با آن نقص حجت شرعی و کفایت مملکت‌داری خویش را می‌پوشانند و آنگاه که پای عمل به مبانی شرعی و الهی به میان آید از زیرپاگذاشتن آن مبانی مسلم شرعی و الهی (همچون لزوم حفظ دم و عِرق و ناموس شهروندان حکومت اسلامی، اعم از مسلمان و غیرمسلمان) در جهت حفظ قدرت دو روزه‌ی دنیوی خود ذره ای ابا ندارند.
در این راه به فضل حضرت باری امید بسته ایم و ز یاران چشم یاری داریم.
بمنه و کرمه
مدرسین و طلاب قم و نجف
این مجمع رسالت خود را در سایتش چنین بیان می كند:
بسمه تعالی
سایت متقن، که به همت جمعی از مدرسین و طلاب حوزه های علمیه در قم و نجف، راه اندازی شده است، بر آن است که به حول و قوه‌ی الهی صدای خاموش شده‌ی جمع عظیمی از مدرسین، طلاب و روحانیان سراسر جهان اسلام، خصوصا نجف و قم، را به تمامی رهپویان راه حق و آزادگی برساند. آنچنان مدرسین، طلاب و روحانیونی که در همه‌ی این سالها در ایران و دیگر کشورها به انحای مختلف به استبداد ستبر دینی در داخل ایران واکنش نشان داده اند و حتی اگر ساکت بودند، نگذاشتند سکوتشان نشانه‌ی رضایت قلمداد شود. آنان در تمام این سالها مراتب مختلف امر به معروف و نهی از منکر را در قبال حکومت ِ (مسمی به) دینی در ایران امروز به جا آورده اند و هیچ گاه تن به تحریف این اصل اصیل اسلامی توسط حکومت ایران ندادند که کوشید امر به معروف و نهی از منکر را در جزئیات شرعی مربوط به رفتار شهروندان محدود کند و عامدانه خود را از مشمولیت آن اصل اصیل استثناء کند.
حکومتی که به اسم دین و در لوای فقه اسلامی کوشید اصل امر به معروف و نهی از منکر را از جوهره‌ی سیاسی و نقادانه‌ی آن تهی کند و آنرا از قشریگری‌ای بی اعتنا به نقد حکومت پر سازد. تو گویی فراموش کرده بودند و یا خود را به فراموشی زده بودند که مطابق حدیث مشهور "لا تترکوا الامر بالمعروف و النهی عن المنکر" (بحار الانوار، ج 74، ص 406) ترک امر به معروف و نهی از منکر، در همین دنیا نیز عذاب الهی را به دنبال دارد که همان گرفتار آمدن به ولایت اشرار است (فیولی الله أمورکم شرارکم) و درهای استجابت دعا را نیز مسدود خواهد کرد (ثم تدعون فلاتستجاب لکم دعاؤکم). مطابق این حدیث شریف امر به معروف و نهی از منکر علی الاصول متوجه مسئولین امر است، یعنی آنها که، به حق یا به ناحق، سرپرستی امور مردم را به عهده دارند. ترک چنین اصل واجب شرعی‌ای علاوه بر خرابی کار دنیا از طریق مسلط شدن صاحبان ولایت اشرار، عواقب آسمانی و متافیزیکی هم به دنبال دارد و آن بی پاسخ ماندن نیایشها و دعاهای بندگان تارک امر به معروف و نهی از منکر، به درگاه حضرت حق از سوی حق تعالی است.
ما مدرسین و طلاب قم و نجف علنی نکردن امر به معروف و نهی از منکر و انتقاد خویش نسبت به استبداد دینی حاکم در سرزمین پهناور ایران را بیش از این جایز نمی دانیم، امر به معروف و نهی از منکری که علنی کردن آنرا وظیفه شرعی خود می‌دانیم. عمل به چنین اصلی حتی اگر واجب کفایی باشد، واجبی است که بر زمین مانده است، چه رسد به آنکه واجبی عینی باشد. وظیفه خود می‌دانیم که آنچه در حوزه‌های علمیه آموخته‌ایم به کار بریم تا نشان دهیم که به تعبیر منسوب به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) "إن الله لا یقدس قوماً لا یعطی الضعیف حقه" (کنزالعمال، المتقی الهندی، ج3، ص 77) خداوند قومی را که حق ضعیف را عطا نمی کند، مقدس نمی شمرد.
بر سر آنیم که به لطف پروردگار تقدس پوشالی و دین‌تراشی حاکمان استبدادخوی ایران را بر اساس مبانی فقه و الهیات اسلامی نشان دهیم و تشریح کنیم که چگونه دیانت اسلام برای حاکمان دیار ما، مطابق حدیث گویای امام حسین ابن علی (علیه السلام) لقلقه ای بر زبانشان است (لعقٌ علی ألسنتهم) که با آن نقص حجت شرعی و کفایت مملکت‌داری خویش را می‌پوشانند و آنگاه که پای عمل به مبانی شرعی و الهی به میان آید از زیرپاگذاشتن آن مبانی مسلم شرعی و الهی (همچون لزوم حفظ دم و عِرق و ناموس شهروندان حکومت اسلامی، اعم از مسلمان و غیرمسلمان) در جهت حفظ قدرت دو روزه‌ی دنیوی خود ذره ای ابا ندارند.
در این راه به فضل حضرت باری امید بسته ایم و ز یاران چشم یاری داریم.
بمنه و کرمه
مدرسین و طلاب قم و نجف
